Σαν πρώτη ανάρτηση στο νέο blog, δεν άντεξα να μη μοιραστώ μαζί σας τον πόνο της συνέντευξης. Μη μου πείτε ότι όσο ψάχνετε για δουλειά, δεν περάσατε αυτή τη «δοκιμασία»,με το άγχος να έχει φτάσει στο μάξιμουμ, φορώντας τα «καλά» επαγγελματικά ρούχα, βάζοντας το καλύτερο χαμόγελό σας και.. φεύγοντας σαν να ήσασταν σε ρινγκ και τις «μαζεύατε», για πέντε ώρες τουλάχιστον.
Η συνέντευξη μπορεί να έχει μορφή τυπική (κατόπιν αποστολής βιογραφικού, ως απάντηση σε μια αγγελία) ή άτυπη ( κατόπιν προσωπικών συστάσεων από προηγούμενους/ες πελάτες/ισσες ή εργοδότες/τριες).
Μια φορά θα πάει καλά… τις υπόλοιπες 1254 φορές θα πάει χάλια.
Οι ατάκες που «σκοτώνουν» συνήθως είναι:
2.Ανύπαντρος/η σε αυτή την ηλικία? Πώς κι έτσι? (παραλλαγή αυτής): Διαζευγμένος/η? Πώς κι έτσι? (κοινώς.. χμ.. έχεις θέματα δέσμευσης.. έχουμε θέμα εμπιστοσύνης. πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης δεν μας κάνει.. Τώρα αν εσύ όλα τα χρόνια, τα είχες χαραμίσει για τη δουλειά ή τις σπουδές, θυσιάζοντας την προσωπική ζωή σου.. άλλο θέμα!)
4.Ξέρετε, η προϋπηρεσία σας είναι επαρκής, αλλά θα θέλαμε ένα μεγαλύτερο/η για τη θέση, καθώς απαιτεί περισσότερο κύρος και εμπειρία (ήδη τον/την έχουμε βρει, αλλά ζητά πολλά…ας τον/την τρομάξουμε λίγο, να ζητά λιγότερα).
5.Η αγγελία, όπως είδατε, αφορούσε σε (την ειδικότητά και επαγγελματική ταυτότητα του/της καθένα/μιας μας), αλλά δε σας κρύβουμε ότι μας ενδιαφέρει η προώθηση του προϊόντος μας (κοινώς, πιάσε τηλέφωνο και «κάνε» πωλήσεις. Η πληρωμή είναι ποσοστά στις «πωλήσεις»)..
6.Θέλετε κι ένσημα??!! (Όχι καλέ, μου αρέσει να δουλεύω και άμα σπάσω κανένα πόδι να πληρώνω μέχρι και το κούμπωμα του επιδέσμου..)
7.Μπορούμε να ξεκινήσουμε δοκιμαστικά και μετά βλέπουμε.. (κοινώς, βγάλε δουλειά πέντε μηνών σε ένα μήνα, και μετά… λυπόμαστε!)
8.Αγγλικά ξέρετε, υπολογιστή χειρίζεστε, γερμανικά ξέρετε, καλά όλα αυτά: γνωριμίες έχετε? ( δε χρειάζεται άλλο σχόλιο, πέραν του σχολίου της ατάκας νούμερο πέντε…)
9.Το ωράριο μας είναι ευέλικτο (8 το πρωί με 10 το βράδυ.. σας το εγγυώμαι! Και να λες ευχαριστώ αν φύγεις καμιά φορά στις 8..)
Η δε τοπ ατάκα (και μη μου πείτε ότι δεν την έχετε ακούσει σε κάποια παραλλαγή):
10. Λυπόμαστε πραγματικά, αλλά είστε overqualified για τη θέση. Το βιογραφικό σας παρ’ όλα αυτά θα αρχειοθετηθεί. (Να φεύγεις και να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο για όλη την προηγούμενη ζωή σου)..
Φίλοι/ες,
Όσο απελπισμένοι/ες και να είμαστε, λόγω της ανεργίας, καλό είναι να μην ξεχνάμε να αξιολογούμε κι εμείς τους/τις υποψήφιους/ες εργοδότες/τριες. Η αγορά δεν είναι δύσκολη μόνο για τους/τις ανέργους/ες: είναι και για όσους/ες έχουν ανοιχτεί στην αγορά εργασίας και προσπαθούν να επιβιώσουν.
Η σωστή αξιολόγηση του/της εργοδότη/τριας σίγουρα θα μας γλυτώσει από μπελάδες: γιατί και το να δουλεύεις αμισθί, ή να περιμένει ο/η άλλος/η από σένα με ένα άτομο να βγει δουλειά για δέκα και να ανεβάσει τον τζίρο του 300%…λύση δεν είναι!
Βέβαια - κακά τα ψέματα - λόγω των δύσκολων καιρών, όλοι/ες θα κάνουμε συμβιβασμούς: και θα δουλέψουμε παραπάνω, και θα συζητήσουμε με άτομα που δε μας κάθονται καλά στο στομάχι, και θα κάνουμε δουλειές που ίσως δε θέλουμε… δυστυχώς έτσι είναι!
Αλλά ας ζυγίζουμε αν αξίζει τον κόπο, σε οικονομικό επίπεδο, επίπεδο προϋπηρεσίας, επαφών, και κυρίως…επαγγελματικού ήθους!
Γιατί, πολλές φορές… η αποτυχία δεν ανήκει σε εμάς…
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.!!!
Όποτε πήγα για συνέντευξη με τράκ και την αγωνία του τι θα γίνει η αποτυχία ήταν δεδμένη...
Όποτε πήγα με στύλ του δεν βαριέσαι αδελφέ "Εσύ θα κερδίσεις αν με πάρεις στην δουλειά"πάντα είχε επιτυχία.Τώρα τι ύφος είχα όταν έκανα αυτές τις σκέψεις δεν ξέρω.
ΝΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΘΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΩ ΑΓΝΟΥΛΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΘΕ ΤΕΤΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΡΕΜΗ Η ΨΥΧΟΥΛΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΩ!!
καλημερες
ετσι ακριβως οπως τα γραφετε ειναι..
συμφωνω μαζι σας..
αναδημοσιευω την αναρτηση σας κ εγω(με την πηγη σας εννοειται)
Τον "άσχετο" καρεκλοκένταυρο ή το αγράμματο "αφεντικό", που είναι αρμόδιοι για τις προσλήψεις, δεν τους αναφέρεις.
Δεν μπορείς εσύ, χθεσινό τζουτζέκι, να απορρίπτεις εμπειρία 25 χρόνων στο αντικείμενο και να λες με στόμφο "εγώ θέλω μια άγραφη κασέττα".
Άσε που από τις γνώσεις και την πείρα θα είχες και συ να μάθεις κάτι και να ανοίξεις τα γκαβά σου.
Ελάχιστες είναι οι φορές που αναζήτησα εργασία, χωρίς μεγάλες απαιτήσεις.
Έκανα όμως έλεγχο και του "κριτού" μου.
Οι περισσότεροι με γνώριζαν, ήξερα ότι είχαν ανάγκη από άτομο σαν κι εμένα και όμως είπαν όχι.
Και μάλιστα σε έναν, όνομα και μη χωριό, μόλις έκλεισε η επιχείρηση που εργαζόμουν, με σύστησαν τρία διαφορετικά άτομα, άσχετοι μεταξύ τους.
Μπορεί να υπάρχει και ο φόβος του "αυτός που έχει γνώσεις, θα μου φάει την καρέκλα".
Ανάποδα τώρα.
Ζήτησα χειρόγραφα βιογραφικά, πρώτον για τον γραφικό χαρακτήρα και δεύτερο για τον τρόπο έκφρασης.
Ήρθε μηχανικός, υπερβάλλοντας τις γνώσεις του, πέραν του αντικειμένου του. Ο ξερόλας.
Ήρθε μηχανικός, από Γερμανία, ζήτησε δουλειά σε μας, αφού είχε την άρνηση της διπλανής αντιπροσωπείας. Είπε εγώ δεν ξέρω από τα δικά σας, αλλά είμαι πρόθυμος να μάθω. Προσελήφθει, χωρίς να έχουμε ανάγκη, τον έβαλα δίπλα στον "αφρό" μας και σε πολύ λίγο, έγινε πρώτο χέρι.
Τέτοιες περιπτώσεις όμως σπανίζουν.
Αυτά, με γνώμονα ότι "τον καλό δεν πρέπει να τον αφήνεις να κυκλοφορεί ελεύθερος. Θα σου τον φάει ο αντίπαλος".
Τα τερτίπια αυτά όμως αλλάζουν από εταιρεία σε εταιρεία.Αλλοιώς ενεργούν οι Αμερικάνοι και οι Γιαπωνέζοι και αλλοιώς οι Ευρωπαίοι.
Κάποια φορά θα πω περισσότερα και για τις προσλήψεις και για τον τρόπο διαχείρησης της επιχείρησης, που ο συνεργάτης πρέπει να ξέρει, για να λειτουργεί ανάλογα.
Καλησπερα, το κειμενο λεει πολλες αληθειες.
Εμενα εκεινα που με εκνευριζουν στις αγγελιες και στις συνεντευξεις ειναι οτι ειναι σα να εχουν βαλει ολοι το ιδιο καρμπον. Οι αγγελιες ειναι διατυπωμενες με τον ιδιο σχεδον τροπο και στις συνεντευξεις ρωτανε ολοι τα ιδια πραγματα.
Και θεωρω πολυ αρνητικο το στοιχειο της μη αναγραφης των πιθανων αποδοχων σε μια αγγελια.
Πχ οταν λεει οτι ζηταει ενα λογιστη (θα μιλησω για το δικο μου επαγγελμα) ο οποιος να ξερει τα παντα, συν 2 ξενες γλωσσες κτλ κτλ, γιατι να μην γραφει "προτεινομενος μισθος=τοσα".
Δεν θα ηταν πιο εντιμο;
Αφου ετσι κι αλλιως ολες οι επιχειρησεις εχουν πανω κατω ενα budget για καθε θεση εργασιας.
Γιατι δεν το ανακοινωνουν ωστε να μην τρεχουμε αδικα σε 1592 συνεντευξεις, οπου τελικα κανενας δεν θελει να πληρωσει αναλογα με τα οποια προσοντα ή την προϋπηρεσια μας;
Και στο τελος τελος, οταν καλεις καποιον που δεν ειναι πιτσιρικας δεν το ξερεις οτι δεν θα παρει 1000 ευρω;
Εγω γιατι να υποστω την ταλαιπωρια μιας συνεντευξης, η οποια το μονο που κανει ειναι να δειχνει η καθε κυρια στα τμηματα HR οτι εχει δει πολυ κοσμο;;;
Όλα αυτά είναι ψυχοφθόρα και ελάχιστα αποδοτικά.
Προσωπικά τάσσομαι υπέρ της ομαδικής δράσης και σκέφτομαι μήπως μια λύση κατά της ανεργίας, θα ήταν και ο σχηματισμός μικρών ομάδων ανέργων με σκοπό τον συνεταιρισμό για τη δημιουργία δικών τους επιχειρήσεων.
Εμείς εδώ το συζητάμε ήδη...
είχα μείνει παλιά άνεργος 6 μήνες και πληρωνόμουν απο τον ΟΑΕΔ
απίστευτο συναίσθημα
σαν να έφυγε η γη κάτω από τα πόδια μου
πέρα από το οικονομικό ,το ψυχολογικό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα
μαζί σας αδέρφια σας στηρίζουμε μπράβο
@alataki
Που ειναι το "εδω";
Πες κι άλλα τρελέ μ αρέσεις!
Καλό απόγευμα
Ουπς συγνώμη, της Αγνής είναι το ποστ!Μπερδεύτηκα μιας και τελευταία το χαμε συζητήσει αυτό το θέμα με τον Ευρύνοο!Καλό Σαββατόβραδο παιδιά
Φιλιά
Σιγουριά, δύναμη, αγέρωχο βλέμμα, χαμόγελο και αισιοδοξία κι ας τρέμει το φυλοκάρδι.
Εξαιρετική ανάρτηση, μπράβο στην Αγνή!
Μια παροιμία λέει "Δώσε σε κάποιον λίγη εξουσία και θα δεις τα μεγαλύτερα τέρατα να εμφανίζονται!"
Καλή επιτυχία στο blog σας και θα είμαι κάπου εδώ γύρω να παρακολουθώ!
Καλή Κυριακή!
Μια παροιμία λέει "Δώσε σε κάποιον λίγη εξουσία και θα δεις τα μεγαλύτερα τέρατα να εμφανίζονται!"
Καλή επιτυχία στο blog σας και θα είμαι κάπου εδώ γύρω να παρακολουθώ!
Καλή Κυριακή!
Θολό τοπίο με ξεκάθαρη ματιά,
Αυτό συμβαίνει πράγματι..φτάνει να μην έχει σπάσει το ηθικό σου από την παρατεταμένη ανεργία!
Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ όσες φορές δε με πολυενδιέφερε η δουλειά, τα πήγαινα καλύτερα!!
Λενούλα,
βαθιά ανάσα.. θετική σκέψη...και με θάρρος..
Άμα τρέμουμε, φαίνεται!!
Laplace
σε ευχαριστούμε για την αναδημοσίευση! Θα ήταν καλό βέβαια να μη συμφωνούσαμε και να ήταν διαφορετικά τα πράγματα...αλλά...
Σε αυτό Δύσπιστε, έχεις δίκιο! Πάντα παίζει η ανασφάλεια..να μην προσλάβω κάποιον που να αποτελεί απειλή για τη δική μου θέση..
Ειδικά, σε εξειδικευμένες θέσεις εργασίας, πολλές φορές προτιμούν κάποιον/α με ελλιπείς γνώσεις, μόνο και μόνο για την αίσθηση ελέγχου της κατάστασης.
Βέβαια, όπως λες, υπάρχει και η περίπτωση κάποιος/α που δηλώνει σχετικά άπειρος να έχει μεγαλύτερη όρεξη να μάθει και να δουλέψει!
Κάθε δουλειά νομίζω απαιτεί διαφορετικά προσόντα: σε θέσεις ευθύνης σαφώς χρειάζεται η εμπειρία!
Αντώνη,
έχεις Απόλυτο Δίκιο! Δυστυχώς όμως, η δημοσίευση της αμοιβής δε συμφέρει συνήθως: οι εργοδότες/τριες χάνουν το διαπραγματευτικό τους ατού. Πχ. Ξεκινάς σε μια δουλειά, και μέχρι τις πρώτες 20 μέρες δεν έχεις ΙΔΕΑ για την αμοιβή! εσύ δυσκολεύεσαι να ρωτήσεις, αυτοί αποφεύγουν να αναφερθούν και φτάνει το τέλος του μήνα που σε βρίσκει με ήδη ανειλημμένες ευθύνες και ..ένα πολύ χαμηλό μισθό (σε σχέση με τα καθήκοντα..)
Δεν ξέρω αν σου έχει συμβεί: εμένα μου έχει συμβεί. Να έχω εμπράκτως δεσμευτεί σε μια χαμηλόμισθη θέση..
alataki,
ψυχοφθόρα, επικίνδυνα για την υγεία και..κουραστικά. Σε ένα υγιές κοινωνικό δίκτυο, θα ήταν τα πράγματα όπως τα περιγράφεις.
Μικρές-μικρές ομάδες όμως...μπορεί..να φέρουν αλλαγές.
Άνεμε,
εύχομαι να μην το ξαναζήσεις ΠΟΤΕ!!Η ψυχολογία και η αυτοπεποίθηση είναι στο μηδέν..
Βρίσκεις βέβαια άμυνες, επενδύοντας πολλά στους ανθρώπους που αγαπάς..αλλά δεν παύει να νιώθεις σαν παράσιτο!
Σε ευχαριστούμε για τη στήριξη!
D. Angel,
με κολακεύεις (εννοώ αν νόμισες ότι το κείμενο είναι του Ευρύνοου)..
Πάντως θα πω κι άλλα..άντε γιατί θύμωσα!!
Φιλάκια!
Anasa,
αυτό το φυλλοκάρδι όμως... δεν κρύβεται το άτιμο.
Εκεί που απαντάς και ακούς τη φωνή σου σαν σε Dolby να τρέμει και να κομπιάζει!
Και λες μέσα σου: τώρα τα έκανα σαλάτα!!
Συμβαίνει κι αυτό!
You may say I'm a dreamer,
υπάρχει ένα άρθρο του Ζαφειρίδη Φοίβου, ιδρυτή του ΚΕΘΕΑ, που συγκρίνει την εξουσία με την πρέζα: είναι εξίσου εξαρτησιογόνα και εξίσου επικίνδυνη!
Όχι μόνο τέρατα δημιουργεί, αλλά τρώει και αξιόλογους ανθρώπους..
οταν θα φτασεις τα 58 και θα σε βλεπουν για γερο τοτε θα καταλαβεις
και μονο τι θα πει ανεργεια.εαν εχεις απολυθει και πας για ταμειο ε κατι λεει.εαν εισαι με δελτιο? εαν εχεις
παιδια που σπουδαζουν? και εαν ειχες
την ατυχια να εχεις δουλεψει σε ανασφαλιστες περιοχες της ελλαδας?
στην επαρχεια ΚΑΡΠΑΘΟΥ και συγκεκριμενα στη ΚΑΣΟ ΤΟ ΙΚΑ ΗΡΘΕ ΤΟ 1980,και δεν μπορεις να αναγνωρισεις
συνταξημα χρονια .τωρα οι συντευξεις ειναι απλα κοροιδια πας
για την ελπιδα .ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΤΕΤΟΙΟ ΛΟΥΚΙ.
Lonely Skipper,
όπως τα λες και ακόμη χειρότερα!
Δεν ήξερα αυτό που λες... ότι δηλ. αν έχεις δουλέψει σε κάποιες περιοχές που ήταν χωρίς ασφάλεια, δεν αναγνωρίζονται τα χρόνια ως συντάξιμα. Λες και η Κάρπαθος είναι άλλη χώρα!!!!
Όσο για τη συνέντευξη..αχ!! Όπως τα λες και πάλι. Εγώ προσωπικά περνώ αυτό το λούκι, τώρα 12 έχω μια συνέντευξη, που μάλλον το ξέρω ότι δεν...
αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία!! Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου!
Σε ρωτούν:
Παιδιά έχετε? Γιατί δεν έχετε? Σκοπεύετε να κάνετε σύντομα????
Απαντάς :
Μισό, να ρωτήσω τον σύντροφό μου....Μήηηηητσοοοο πότε σκοπεύεις να μου κάνεις παιδιά???
Και τότε σου απαντούν :
Αφήστε, αφήστε, η θέση ξέρετε μόλις με ειδοποίησαν πως καλύφθηκε....
Κάποτε στις συνεντεύξεις σε ρωτούσαν λογικά πράγματα που σχετίζονταν με τη δουελιά σου, τις δεξιότητές σου. Τα τελευταία χρόνια φαίνεται ο big brother μπήκε και ως προϋπόθεση για την πρόσληψη!!!!
Τι να πει κανείς....
Καλώς σας βρήκα
Ειναι γεγονος οτι οι γυναικες τραβανε πολλά περισσοτερα απο μας για να πιασουν μια δουλεια.
Ειδικα αν ειναι πανω απο 30, βραστα.
Σε μια συνεντευξη που ειχε παει η γυναικα μου, ενω ειχαν συμφωνησει στα παντα (ακομα και στο μισθο), οταν σηκωθηκε να φυγει επεσε το ματι του (υπ)ανθρωπου που της επαιρνε τη συνεντευξη στη βερα που φοραγε (ηταν λιγο πριν παντρευτουμε). Και της λεει με θρασος: "τι ειναι αυτο; εισαι παντρεμενη;". Και οταν του ειπε "παντρευομαι σε λιγους μηνες", την εδιωξε...
Τον σκιζεις ή δεν τον σκιζεις τον αλητη;;;
dyosmaraki
Περιττό να πούμε ότι εντέλει ο Μήτσος θα την πληρώσει (εμ πότε θα γίνω μάνα εμ άνεργη??!!Πόσα να αντέξει πια η έρμη η γυναίκα??)
Η κλασσική απάντηση είναι: έχω μια σταθερή προσωπική ζωή εδώ και χρόνια (και η αστάθεια, σταθερότητα είναι στο κάτω-κάτω)..
Αντώνη,
μάλλον άλλο πράγμα ήθελε ο κύριος, και όχι υπάλληλο. Και μάλλον η αγγελία θα ήταν πιο σωστά στην κατηγορία "Προσωπικά"
Πάντως, αυτό που λες έχεις δίκιο: οι γυναίκες άνω των 30 περνάμε μεγάλο λούκι με το θέμα ανεργία. Είτε είσαι είτε δεν είσαι παντρεμένη, η προσωπική ζωή αποτελεί εμπόδιο: αν είσαι παντρεμένη φοβούνται ότι θα μείνεις έγκυος σύντομα. Αν δεν είσαι, ότι θα παντρευτείς και θα φύγεις. Αν έχεις παιδιά, ότι είναι μικρά και θα τρέχεις για αυτά. Αν δεν έχεις, ότι κάτι δεν πάει καλά με σένα...
Όπως και να το δεις...ζημιωμένη βγαίνει η γυναίκα!!